Sayfa 43

istemediğin bir zamanda volkan gibi patlar birden. Hadi annen baban yaşlı diyelim, ama sen evlat? Sen daha çok gençsin.

Adem konuşmak istemedi. Ayağa kalktı, çadırın dışına doğru süzüldü. İki kadın birbirlerine baktılar. Emine’nin yüreği yandı. İkisi de sustular. Önlerine bakıyordu iki kadın. Sessizlik buz gibiydi. Neredeyse, yere bir tüy düşse, ikisi de ürküp bakacaklardı. Henüz konuşmak istemiyordu Adem; yarası daha çok tazeydi.

Adem dışarıda sessiz sessiz, kimseler duymadan çağıl çağıl ağlıyordu. Gül’üne mi yansın, daha yeni ayaklanan bebesine mi? Allah bir kız evlat vermişti, ama Adem’den fazla sevmişti anlaşılan, çağırmıştı meleklerinin yanına. Karısını özlemişti, Gül’ünü özlemişti. Midesine bir yumruk saplandı.