Sayfa 20

-Tamam, anlaşılmıştır. Yine kaçmadı gözünden tembelliğim. Hemen banyoya gidip temizliyorum yüzümü.

-Sen çok zeki bir genç hanımsın, biliyor musun?

-Hangimiz şekerim? Sen mi, ben mi? Hiç zorlamadan bana neler
yaptırdığının farkında mısın? dediğinde kardeşini düşündü Duygu.

-Kardeşim çok tepki verdi ama, nedense. Oysa hep onun iyiliği içindi. Ama o ikizler bucu. O da senin gibi hava grubu yani. İkiniz de çok zekisiniz. Belki de annesiz ve babasız geçen yaşama tepki veriyor,sana değil aslında.

-Belki de. Kim bilir? Ama ben inanıyorum ki, bir ikizler de en az bir kova kadar akıllıdır. Hatta kovalardan daha pratiktirler. Hayatını bir noktada bana karşı olmuş olsun diye parçaladıysa da, oğlumuz çok zeki bir gençtir, mutlaka sonucunu doğru yapacaktır. Bundan en ufak bir kuşkum yok. Bunun fazla uzun süreceğini sanmam. Mutlaka eğitimini tamamlayacaktır bir yolunu bulup.

-Umarım haklısındır halacığım.

-Haklı olmuşluk adına değil ama, umarım kızım. Ben inanıyorum. Hadi bunu başka zaman konuşuruz. Geç kalma. Laf lafı açacak, biz yine gece yarılarına kadar sohbete dalacağız. Sen git banyoya madem önce, ben de bu arada pijamalarımı giyeyim.

Alara üzerindekileri çıkarttı. Eteğini dolaba astı, fakat yarım kollu kazağını başına doğru kaldırıp, koltuk altlarından kokladı. Evet, bir gün giyilmiş de olsa, bunu çamaşır sepetine atmak en iyisiydi. Aslında ter kokmuyordu, Sabri Özel’in hiçbir kazağı bir gün giymekle ter kokmazdı zaten ama yine de parfüm sinmişti üzerine. Yıllar yılı her gece yaptığı gibi donunu değiştirecekti ki, vazgeçti, yarın sabah erken banyo yapacaktı nasıl olsa, o zaman temiz vücuduna giyerdi temiz çamaşırını. Pijamalarını giyip, Prensesi kaldırdı yatağın üzerinden ve yatağını açtı. Ama Prenses hemen tekrar atladı, battaniyenin üzerine.

Antreye yürüdüğünde, tam odasından çıkarken Duygu da yüzünü temizlemiş, banyonun ışığını söndürecekti ki,

-Söndürme kızım, ben de yüzümü temizleyeyim.

-Peki halacığım. Hadi iyi geceler. Ben kapımı kapatıyorum yine Prenses benim odama girmesin diye.